1. Հայրենասեր հայ, ազգայնական, որը տեսնում է Հայաստանը որպես ազգային պետություն, սակայն չկա հստակ գաղափարախոսություն, քանի որ չկա ազգայնականի չափորոշիչ:
2. Հայրենասեր դաշնակցական, որը պարտադիր չի, որ լինի դաշնակցության անդամ, սակայն հոգով ու սրտով դաշնակցական է, քանի որ դաշնակցության նպատակն է ծովից-ծով Հայաստանը:
3. ՀՀԿ, ԲՀԿ և նմանական հայեր, որոնց մեծ մասը ամբարիշտ է ու տգետ, կամ հանցագործ է պետական մակարդակով, կամ ակնլալում է պաշտոն, կամ ինչ-որ գումար, կամ ուշադրություն այդ կուսակցությունների ղեկավարներից:
4. Արևմտյան գաղափարախոսությամբ և չափորոշիչներով անհայրենիք հայեր, որոնք վարում են պարազիտային կյանք, սնվելով դրսի գումարներից, գրանտներից կատարում են իրենց առաքելությունը, տարածելով և հաստատելով պղծությունը, քաղաքական որոգայթը:
5. ՔՊ-ական հայեր, Նիկոլի վկաներ, որոնք բաժանվում են երկու մասի:
1-ին մասը վաճառել է իրեն և իր հոգին, հայրենիքը և ծառայում է ոչ թե կուսակցությանը, այլ վարչապետի պաշտոնակատարին, որն ինչ էլ ասի ու հրամայի ընդունվելու է:
2-րդ մասն այնքան զզված է նախկիններց, որ ամեն գնով Նիկոլին է պաշտում, դառնում հպարտ հայհոյող զոմբի:
6. Աղանդավոր հայեր, աղանդավոր հայերի մեծ մասը, բացի հովիվներից մոլորված են, որոց համար Ազգ, Պետություն, Բանակ գաղափարը ոտնահարված է։ Աղանդավորները կենտրոնացված են իրենց հոգու փրկության հարցով և անտարբեր են պետության օրենքների ձևավորման և պետակաշինության հարցում:
7. Անտարբեր հայեր, որոնք բացի իրենց հաճույքներից և կոմֆորտից ոչ մի բան հետաքրքիր չէ։ Այս տեսակն ամենավտանգավորն է, որը ծառայում է մեկ տիրոջ` Մամոնային և հարկ եղած դեպքում կարող է դառնալ և՛ գրանտակեր, և՛ աղանդավոր, և՛ կուսակցական, եթե մեջը փող կա:
Հայ Առաքելական Եկեղեցու հետևորդներ, որոնք բաժանվում են մի քանի տեսակի
1-ին տեսակը ամենաշատն է և ամենավտանգավորը, որոց միայն իրենց ընտանիքի բարօրությունն է կարևոր, մեկ էլ հաղորդությունը ամեն կիրակի, որ դրախտի պուտյովկա բռնի ու վերջ: Այս տեսակին հետաքրքիր չէ ո՛չ Ստամբուլյան, ո՛չ Լանզարոտեի կոնվենցիան, և ո՛չ էլ իրենց զավակների ապագան:
2-րդ տեսակը գիտակցում է պահի օրահասականությունը և այն հաջորդականությունը, ինչը գրված է Սուրբ Գրքում, գիտակցում է բոլոր ներկա մարտահրավերները, պատրաստ պայքարի:
Ամեն տեսակ թողնում է իր հետքը հայ հանության պատկերի մեջ, որը համառորեն մեղքը չի վերցնում իր վրա և չի գնում ապաշխարության ճանապարհով, փոխարենը մեղավոր է փնտրում օտարերկրյա գործակալների մեջ, իր իսկ կողմից ընտրված դավաճան դարձած ղեկավարների մեջ, սակայն պատրաստ չի ընդունելու սեփական մեղքը և սխալ ընտրությունը:
Արսեն ԲԱԼՈՒՆՑ